Etrafındakilerin baskısı, kendini sorgulatır insana Julie Murphy’nin kalemiyle hayat verdiği Willowdean Dickinson, ilk tanıştığınızda benim ergenliğimden daha iyi durumda. Kendini, Dolly Parton hayranı ve kasabanın tombul kızı olarak tanıtıyor mesela. ABD’nin Texas eyaletindeki, yalnızca yılda bir kere düzenlenen, “Miss Teen Blue Bonnet” isimli güzellik yarışmasıyla bilinen bir kasabada yaşıyor. Annesinden sürekli laf yese de, annesinin “ah yazık” bakışlarına maruz kalsa da tombulluğunu dert etmiyor. Yürü be Willowdean kafası yani… Sonra kendi bedeninde rahatsız etmesine neden olan bazı gelişmeler oluyor:
- En yakın arkadaşı ve tek yakın arkadaşı olan kız seks yapıyor
- Okuldaki diğer kızların bile “şeftali popo” diye karşısında salya akıttığı, Willowdean’in kalbinin küt küt atmasını sağlayan çocuk, Bo, bunu öpüyor!
Sevmeyenler kendine baksın
Julie Murphy, Willowdean’in hikâyesini öyle güzel ele almış, içine öyle güzel ayrıntılar yerleştirmiş ki bazı yerlerde insanın cidden gözleri bile doluyor. Julie Murphy’nin kendisinin de fazla kilolarıyla birlikte yaşayan bir kadın olduğunu merak edip bakmasanız bile tahmin ediyorsunuz; bu kadar cuk oturtulur her şey yani! Bazı yorumların Willowdean’i çok mızmız bulduğunu, hatta başkalarının görüntüsüyle ilgili yaptığı yorumları eleştirdiklerini gördüm. Bana göre, bu da Julie Murphy’nin dürüstlüğünün mükemmel bir örneği… Neden derseniz, benim de başka bir tombul kızı görüp, “ay en azından benin bacaklarım bu kadar kalın değil” gibi yorumlar yaptığım oldu. Bu da tombul insanlara özel bir şey değil ayrıca; herkesin, herkese yaptığı bir şey. He, yapılanın doğru olmadığını savunmuyorum ama başkasının canını yakmadığı sürece herkes kendine göre kendini iyi hissetmenin bir yolunu buluyor şu dünyada hayatta kalmak için.
Julie Murphy başkalarını da cesaretlendirecek
Pegasus Yayınları’ndan çıkan Ballı Lokma’yı 2016 yılında, o yılki Kitaplık Kedisi Reading Challenge’ın 8’inci maddesi olan, “Soyadı “M” harfi ile başlayan bir yazarın kitabı” maddesi için okumuşum. Bu yıl serinin üçüncü kitabı da çıkınca “e hadi artık Simay” diyerek ikinci kitap olan Puddin’ ve üçüncü kitap olan Pumpkin’i de okudum. Julie Murphy beklentilerimi karşılamak konusunda beni hayal kırıklığına uğratmadı; gerçekten de farklı nedenlerden dolayı dışlanan başka karakterleri de ele alıyor ve dünyanın onların da bu farklılıklarıyla kabul edilecekleri bir köşesi olduğunu, bunu inkar etmeden daha mutlu olacaklarını gözler önüne seriyor.
Puddin’ ve Pumpkin’deki karakterler de yine Ballı Lokma Willowdean’in çevresinden, onunla aynı okula giden ve hatta arkadaş çevresinin uzantısındaki karakterler. Aynı yerde, benzer şartlarda bambaşka deneyimlerin yaşanıyor olmasını görmek de ilginç açıkçası. Puddin’, okulun en popüler, en güzel kızlarından birinin biraz zorla da olsa okulun hafiften dışlanan, tombul kızlarından biriyle arkadaş olmasının ve bu sayede her ikisinin de kendilerini bulmasının ve hayallerinin peşinden koşmalarının hikayesi. Pumpkin’de ise bu minik, tutucu kasabada açık bir şekilde gay olan tombul bir oğlan ana karakterimiz. Ru Paul Drag Race’e gönderme olduğunu düşündüğüm bir TV drag show’un hastası ve kendi audition kasedini gönderdiğinde bu kaset tüm okula yayılıyor, şaka olarak çocuğu Prom Queen adayı yapıyorlar ve olaylar olaylar.
Benim bu kitapların da dahil olduğu “Genç Yetişkin” türüyle en büyük derdim kitapların, anlatımların ve karakterlerin – özellikle aynı serinin parçası olduklarında – birbirlerine çok benzemesi, bazı şeylerin çok fazla tekrar olması. Julie Murphy bunu yapmıyor mu? Yapıyor. Çok çok iyi bir yazar mı? Değil. Ama bu seriye yeni kitap geldikçe okumaya devam edeceğim çünkü kalpten, gerçek bir yerden gelen hikayeler yazıyor ve şıp diye okuduktan sonra içinizi sıcacık bırakıyor. Umarım Pegasus serinin devamını da yayınlar.
Bu arada Ballı Lokma’nın 2018 yılında filmi de çıkmıştı. O da kitap kadar tatlıydı valla. Göz atmak isteyenler için tanıtımını da buraya bırakıyorum.
